Didem ve Didem'di Şiirlerinin Şairi Ediz Servan Erdinç
Didem
Aşk çölünün yaktığı, benim en garip âdem
Küllerim dökülüyor kor saçlarından Didem
Aklımı kurban eder aramızdaki muhal
Benim gibi hasrettir gözlerine Tac Mahal
Yalnız senin yüzünde, bulutlar hiç kararmaz
Gülünü arayan su sensiz toprağı sarmaz
Yüreğimin ufkunda tutunduğum rehasın
Görmeyen gözlerime gülümseyen vahasın
Yağmurdan sonra gelen koku gibidir sesin
Dünyama umut veren çiçeklerdir nefesin
Sana meftun olunca tahtından oldu Leyla
Bir tek benimle dindi Mecnun'daki vaveyla
Kalbimin devletinde sensin sevdanın şahı
Kalem olan kirpiğin ancak yapar izahı
Sen bembeyaz bakınca güzeldir her sitare
Karın koynunda açan kardelenler avare
İlkyaz gelince seni hatırlatır her çiğdem
Kendini hep sevdiren dört mevsimdesin Didem
Venüs seni görseydi sana hayran kalırdı
Onu da dayanılmaz engin bir efkâr alırdı
Sen ki Mimar Sinan'ın en muhteşem yapısı
Kumral peri bakışın yeryüzünün kapısı
Sen olmadan su gülmez, çay almaz demini
Bende saklıdır aşkın en mukaddes yemini
Sana hasret karanlık seni düşünür her dem
Varlığın her zindana ferah cihandır Didem
Senden gelir cennetin attığı her hoş adım
Aşkının terennümü olmaktır tek muradım
Sen bütün feryatları dindiren baharımsın
Aziz bahtiyarlığım, bengisu pınarımsın
Eşsiz güzelliğindir her kitabede gündem
Asırlar sonrasında bile sen varsın Didem
Hüznün poyraz elleri beni boğmasın artık
Kanayan her yerimde binlerce matem örtük
Rüyalarda bana hep gülen dudağın badem
Seninle uyuyorum, uyanıyorum Didem
Ediz Servan Erdinç
Didem’di
Su gibiydi endamı, kor gibiydi saçları
Tükenmez sevgisiyle arşın nuru ışığım
Sinemde dansa kalkar onun parmak uçları
Berrak buğulu beyaz ellerine âşığım
Gözleri cennetimin yollarına kademdi
Sevdanın ilelebet şehrengizi Didem’di
Bakışları ömrüme zemheride bahardı
Semayı arşınlayan kuşlar meftun sesine
Dicle’de yüzen yüzü mehtaptan önce vardı
Güneş ve ay sırayla sığınır sayesine
Gamzesi abıhayat, dudakları bademdi
Asi gönlümün aczi, Akdeniz’i Didem’di
Gözleri yıldız yıldız düşlerimde akınca
Gölgesinde uyurdum en serin uykuları
Uzardı kirpikleri gözlerime bakınca
Ellerinden tutardık sımsıcak duyguları
Sevdakârı Havva’ydı, keremkârı Âdem’di
Âşıklar diyarının ayak izi Didem’di
Her nefeste verince dertlerime iksiri
Anılara sığınıp sonsuz hasretle benim
Gökyüzüne can veren bir güneşin esiri
Yangınlar ortasında buza kesilir tenim
Çiy yağdıran gülüşü çölde açan çiğdemdi
Çarnaçar yüreğimin kalp ikizi Didem’di
Uzayan gölgemizde vakit geçtikten sonra
Onsuz mısralarımı şiirden kovuyorum
Gök rengi gözlerini dem dem içtikten sonra
Sadece onu hâlâ delice seviyorum
Kadehlere sığmayan en efsunlu bade’mdi
Masallar ülkesinin peri kızı Didem’di
Ediz Servan Erdinç
